اخبار › گاز › «پارس جنوبی» به سرنوشت «سلمان
«پارس جنوبی» به سرنوشت «سلمان گازی» مبتلا نمی‌شود؟/ ماموریت جدید POGC؛ مهاجرت به قطر ممنوع !
|
به گزارش خبرنگار انرژی نیوز، گازهای ترش ایران چه در «سلمان» و چه در «پارس جنوبی» و چه در گوشه گوشه خلیج فارس در طول بیست سال گذشته تاکنون بیش از تحریم، از گزند تحریف‌های گاه و بیگاه «واقعیت‌ها» و «دروغ پردازی‌ها» آسیب دیده‌اند. این گازهای ترش همواره قربانی دعواهای سیاسی شده‌اند و در لابه لای همه جنگ و جدال‌های سیاسی راهی جز ماندن سوختن یا مهاجرت برای آنها باقی نمانده است.
بیست و یک مرداد 1392 درست سه روز پیش از بازگشت دوباره «بیژن زنگنه» به ساختمان قدیم وزارت نفت به‌عنوان وزیر نفت کابینه، «محمود زیرکچیان‌زاده» مدیرعامل وقت شرکت نفت فلات قاره در گفتگویی واقعیت‌های تلخی از وضعیت گازهای ترش میدان «سلمان» به زبان آورد و گفت: در هشت سال گذشته (1384 تا 1392) حدود ٢٩٠ میلیارد فوت مکعب گاز میدان مشترک سلمان در مشعل سوزانده شده است.
این مدیر کهنه کار صنعت نفت با هشدار نسبت به مهاجرت بیش از یک تریلیون فوت مکعب گاز از ایران به سمت امارات، تاکید کرد: اگر مسیر توسعه را درست پیموده بودیم می‌توانستیم روزانه 500 میلیون فوت مکعب گاز از «سلمان» برداشت کنیم !
«سلمان» چرا توسعه پیدا نکرد؟ چرا یک تریلیون فوت مکعب گاز به امارات مهاجرت کرد؟ چرا 290 میلیارد فوت مکعب گاز را در مشعل سوزاندیم؟ پاسخ همه این پرسش‌ها به یک دروغ پردازی و تحریف واقعیت ها ختم می‌شود، «سلمان» را سوزاندیم چون پای قرارداد جنجالی «کرسنت» وسط بود. چرا «کرسنت» اجرا نشد تا گازهای سلمان را نسوزانیم و از مهاجرت گازهای ترشش جلوگیری کنیم، پرسشی است که پاسخ به آن نیاز به بازگشایی جعبه سیاه‌هایی دارد که از محدوده مرزهای صنعت نفت خارج می‌شود.
گازهای ترش «سلمان» قربانی بزرگ جنجال قرارداد فروش گازی شدند که به اعتقاد عده‌ای حامی کشور بود و البته عده ای دیگر آن را بزرگترین خیانت قراردادهای گاز عالم عنوان می‌کردند اما واقعیت غیرقابل انکار آن است که بازنده بزرگ این معرکه کسی نبود جز «سلمان» و گازهای ترشی که می‌توانستیم کمتر آنها را بسوزانیم و یا راهی برای جلوگیری از مهاجرت آنها پیدا کنیم.
هفت سال از گفتگوی تلخ «محمود زیرکچیان‌زاده» درباره سرنوشت گازهای ترش «سلمان» می‌گذرد اما این عدم النفع درس عبرت نشد و با گذشت مدتی، بار دیگر با امضای قرارداد «توتال» فرانسه این بار برای فشارافزایی گازهای ترش «پارس جنوبی» تاریخ دوباره تکرار شد با این تفاوت که 10 سال قبل دعواهای سیاسی و تسویه حساب‌های حزبی و جناحی بر سر گازهای ترش «سلمان» بود و این بار همان دعواها و جدال‌های سیاسی البته کمی با رنگ و لعابی فنی‌تر بر سر گازهای ترش و نگون بخت «پارس جنوبی» تکرار شد.
«توتال» رفت اما جنگ و جدال‌های قرارداد «توتال» هنوز باقی مانده است و سوال اینجاست آیا قرار است با ادامه این دعواها، همان سرنوشتی که برای گازهای ترش «سلمان» رقم خورد این بار برای گازهای ترش «پارس جنوبی» تکرار شود؟
درست در روزهایی که عده‌ای برای روشن نگه داشتن تنور دعواهای سیاسی «سلمان»، «کرسنت» و «توتال» حتی برای لحظه‌ای هم که شده حاضر به کم فروشی نیستند، شرکت «نفت و گاز پارس» چراغ خاموش به دنبال آغاز ماموریتی جدید در پارس جنوبی بوده و این بار برای جلوگیری از مهاجرت گازهای ترش به سمت شیخ نشینان قطری «جهاد بزرگ» را کلید زده است.
جمهوری اسلامی ایران از قطر در پارس جنوبی در برداشت روزانه گاز سبقت گرفته است اما این پیروزی و موفقیت ملی، «نفت و گاز پارس» را نه تنها سرخوش و مغرور نکرده که بزرگترین توسعه دهنده صنعت نفت برای نجات گازهای ترش این میدان مشترک با اجرای طرح‌های ضربتی آستین رابالا زده تا تاریخ کهن صنعت نفت همچون «سلمان» برای گازهای ترش «پارس جنوبی» هم زانوی حسرت بغل نکند.
«نفت و گاز پارس» در طول حدود بیست سال گذشته تاکنون با ساخت، نصب و راه‌اندازی 37 سکوی دریایی، حدود 3200 کیلومتر خط لوله دریایی، حفاری 236 چاه و 50 ردیف پالایشگاهی، ظرفیت برداشت روزانه گاز پارس جنوبی را به 700 میلیون مترمکعب افزایش داده و این روزها با اجرای طرح‌های ضربتی و کوتاه مدت اسیدکاری، مشبک‌کاری و تعمیر چاه‌های تولیدی، حفر چاه‌های جدید، احداث خطوط لوله جدید بین سکوها می‌خواهد افت روزانه 28 میلیون مترمکعبی برداشت گاز پارس جنوبی را به تعویق بیاندازد.
همزمان با اجرای این برنامه ضربتی به همت مدیران و کارکنان، سناریوهای فشارافزایی گاز در دریا و خشکی هم برای اجرای بزرگترین مگا پروژه صنعت نفت خاورمیانه این بار در غیاب «توتال» روی میز این شرکت توسعه گرا است تا دست کم برای یک دوره 20 تا 25 ساله «پارس جنوبی» کماکان تامین کننده بالغ بر 70 درصد گاز مورد نیاز مردم ایران باشد.
مروری بر فعالیت‌های «نفت و گاز پارس» برای جلوگیری از تکرار سرنوشت تلخ «سلمان» در «پارس جنوبی» هرچند امیدوارکننده و عبرت آموز است اما فراموش نکنیم دشمن واقعی گازهای ترش ایران بیش از آنکه آن رئیس جمهور افسارگسیخته و تحریم‌های ظالمانه‌اش باشد، مزدورانی هستند که با آرایش و پیرایش چهره انقلابی به دنبال تیشه زدن بر ریشه‌های صنعت نفت و انقلاب هستند، آنها یک روز به استخدام «ترکمن گاز» ترکمنستان در می‌آیند تا به اسم نقد «زنگنه» صنعت نفت را تخریب کنند و روزی دیگری با توسل به کشف کوچک گازی ترکیه می‌خواهند به تجارت و صنعت گاز کشور را تحقیر کنند. آنها تا دیروز به اسم «کرسنت» مانع توسعه «سلمان» شدند و امروز به اسم «توتال» توسعه فاز 11 پارس جنوبی را هدف قرار دادند اما تاریخ کهن ایران شهادت خواهد داد که این مزدوران وطن‌فروش و بی‌غیرت هیچگاه حریف جهاد، تعصب و غیرت کارکنان و مدیران صنعت نفت ایران نشدند، نمی‌شوند و نخواهند شد ...
باشگاه مشتریان
نفت,انرژی,